Remember CD Axany

- Nie no, ludzie!- krzyknęłam- Rodzeństwo to przykład wiecznych kłótni, a nie wybaczania! Poza tym... ja... Ech!- przyłożyłam rękę do czoła i oparłam się plecami o drzwi.- Nie potrafię...- szepnęłam a w moich oczach znów zalśniły łzy.
Bardzo źle to znosiłam. Wystarczyło, że tylko postawiłam się na miejscy Axany. Torturowanej i dręczonej przez swojego brata... a mimo to tak bardzo go kochała...
Nie mogłam pogodzić ze sobą tych dwóch słów.
Miłość i Nienawiść.
Axana to potrafiła.
Ciarki przebiegły mi po plecach, ugięły się pode mną kolana i zakręciło mi się w głowie.
Tego było za wiele.
Nigdy nie lubiłam się nad czymś tak zastanawiać... Nienawidziłam tej wiecznej niepewności.
- Czego nie potrafisz?- spytała Terra.
- Zostać tu. W tym miejscu.- szepnęłam.- Rose, proszę wybacz mi. Przyszłam do watahy i od razu... odchodzę.
- Nie masz mnie za co przepraszać- przerwała mi- To twój wybór.
- Dziękuję.
Odwróciłam się i pchnęłam drzwi dłonią i nagle... cały świat stanął przede mną otworem. Mogłam robić co chcę, iść gdzie chcę.
- Greill?- spytałam stojąc do niego tyłem.
- Tak?
- Mógłbyś coś jeszcze dla mnie zrobić?

****

- Dziękuję, jest śliczny- odparłam kiedy podał mi cudowny naszyjnik.

Na sznurek ktoś nawlókł kilkanaście kolorowych muszelek i jedną czarną perłę na środku... jakby wiedział, że kiedyś mi się przyda.

- Nie ma za co.- powiedział.

Nadal się go obawiałam., ale... już trochę mi przeszło.

- Dziękuję- powtórzyłam.

Wyszłam z chatki z tylko jednym celem- na stałe osiedlić się w ludzkiej wiosce, nie miałam jednak zamiaru zapomnieć o tej dzikiej części mnie.

Podskoczyłam i zerwałam z szyi naszyjnik, zmieniłam się w wilka w powietrzu i gdy opadłam na ziemię, pognałam przez las.

< Dziękuje, że zgodziłaś się mnie przyjąć Rose>

< Lyka, przepraszam, że nie dokończymy tematu o butach... możesz napisać, że... wiem, że coś wymyślisz :D>

< Greill, Axana, przepraszam za zrobienie wokół was takiego halo...>

< Czy ktoś zechce dokończyć? Rzecz jasna, już nie odpiszę.>

Remember