-Dziękuję...-powiedziałam.
-Nie wiem czy powinnaś za to dziękować, ale cóż... -skomentowała Blue.
W sumie to ma rację...
Poszłam jednak szukać Valixy, która miała przygotować wojowników. Szukałam jej długo. Czułam się coraz gorzej i moja łapa bolała coraz bardziej... Nie mogłam tego znieść! Poza tym...przez chwilę zapomniałam o rzeczywistości. W mojej głowie pojawiły się czarne wilki zbliżające się do naszych granic. Ale było to nad ranem... Czyli jutro? Musiałam jak najszybciej znaleźć Valixy! Szukałam jej wszędzie, zresztą bardzo powoli, bo kulałam na jedną nogę. Mam nadzieję, że przestanie boleć do czasu bitwy... A, zresztą, mogę też tak walczyć!
W końcu znalazłam Valixy z paroma innymi wilkami, pewnie wojownikami. W sumie spodziewałam się tego, że będę najmłodsza, mam przecież dopiero rok i dwa miesiące. Zaraz jak znalazłam się przy dowódczyni, opowiedziałam, że mam walczyć.
<Nauczysz mnie czegoś, Valixy?
>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz