Od Silver'a C>D> Kate

Po 15 minutach ciszy odezwałem się..

- Emm..- Zacząłem.. Garbiąca się wilczyca [Kate] się wyprostowała..

-Nie, ja się wcale nie garbię!- Krzyknęła. Spojrzałem jej w oczy.. i ujrzałem jej wielki smutek i strach.

-Czego się tak boisz? Nic Ci nie zrobię.-Powiedziałem spokojnie.- Wiesz.. mnie by kiedyś zamordowali.. Mój ojciec był przeklęty.. zabił moją matkę.. brata.. siostrę.. i... moją najlepszą przyjaciółkę.. miał mnie na celu, ale kiedyś od niego uciekłem.- Powiedziałem, rozgrzebując me wspomnienia..

-Ale.. zkąd wiesz.. wiesz, że jestem ciekawa Ciebie?- Zapytała zdziwiona Kate.

-Nie wiedziałem.. już wiem..-Odrzekłem, przymrużyłem oczy i uśmiechnąłem się, a Kate zarumieniła się.

-Ej, Silver..-Zaczęła, lecz nagle przyleciał jak z nikąd jakiś kot.

-Kate, Mam wieści!-Powiedziałi spojrzał na mnie.- No, prosze, prosze! Nie ładnie tak myśleć o towarzyszu Kate! Pff! No ba, że czytam ci w myślach.- Powiedział kocur.

-Shila, cicho! Jakie masz wieści- Zapytała Kate.

-Nooo.. byłem nie dawno w twym starym domu i.. Twój brat jest generałem wojska. I chce zgładzić Cię, mówił ,,Jesteśmy gotowi.. Za dwie pełnie zgładzimy mą siostrzyczkę.. Grr.. tą głupią smarkulę!''-Powiedział towarzysz wilczycy.

Kate zaczęła coraz szybciej dyszeć, serce jej waliło coraz mocniej, a źrenice były w wielkości ziaren ryżu, po chwili Kate zemdlała.

Jak najszybciej zabrałem Kate do szamanki watahy - Terry.Gdy weszłem do jej chatki i powiedziałem..

-Terra, Kate zemdlała.. ma nadal otwarte oczy, ledwo co oddycha!-Powiedziałem.-Blue? Dlaczego tu jesteś?

-Przepraszam, ale ktoś otruł Blue.- Odpowiedziała Szamanka. Zamknąłem oczy.. myślałem, że to sen.. ale nie.. to prawdziłe życie.. nie sen. Do chatki przyszła nowa wadera..
<Akiki, dokończysz? słabo mi ;_;>