Od Blue

Kiedy rano się obudziłam czułam się koszmarnie...

W głowie mi się kręciło i... W każdym razie moje samopoczucie było beznadziejne.

Poszłam do jaskini Savany.

- Hej... Zaprowadzisz mnie do Terry?- spytałam.

- A co się stało?- wydawała się zaniepokojona.

- Słabo się czuję...

Kiwnęła głową.

- Chodź za mną- powiedziała

Ruszyła w stronę lasu, a ja poszłam za nią.

Kiedy doszłyśmy do małej, spróchniałej chatki, było jeszcze gorzej... Myślałam, że zaraz zemdleję.

Savana zapukała do drzwi i zaraz po tym otworzyła jej Terra.

- Nowy pacjent...- zamyśliła się i patrzyła na mnie niewidzącym wzrokiem.- Obawiam się, że nie mogę ci pomóc.- rzekła spokojnie i już miała zamknąć drzwi, ale...

- Co?...- spytałam

Znów na mnie spojrzała.

- To.- odpowiedziała głupio.

- A kto mi pomoże?

Znów się zamyśliła i świdrowała mnie oczami.

- Idź do Star.

- Kogo?...

- Star, ona jest... z resztą... wejdź.

Cofnęła się, tak bym mogła wejść do środka.

- Jest wiele dróg którymi można się przedostać do Star, ale... Tu jest ta najlepsza...- wskazała na... ścianę.

- Co?... Gdzie?...- spytałam

- Tu- znów wskazała na to samo miejsce.

- To... Jest... Ściana...- odrzekłam powoli.

- Pchi!- prychnęła.- To nie jest tylko, jak to ujęłaś „ściana”... Przejdź przez nią.

- Zdrowa, do końca fizycznie nie jestem, ale psychicznie tak... Ty sobie żartujesz?

- Nie.- odpowiedziała z całkowitym przekonaniem.

Kiwnęłam głową i podeszłam do ściany, tak, że dzieliło mnie od niej zaledwie pół centymetra. Powoli postawiłam kolejny krok. I... Ona miała rację... Przeszłam... Przez... Ścianę...

I nadal byłam w tym samym miejscu!

Nagle ze ściany wynurzyła się Savana.

Obie zaczęłyśmy się rozglądać.

Nagle przyszła jakaś... Dziwna wilczyca... Jej oczy błyszczały szkarłatem, a sierść...była jakby granatowa w... Gwiazdy... Star...

Weszła do pomieszczenia nucąc, ale gdy nas zobaczyła, pisnęła z przerażenia, ale zaraz się uspokoiła.

- Ach... Goście od Terry... Czego chcecie?- spytała głosem pozbawionym jakichkolwiek uczuć.

Nie potrafiłam nic wykrztusić. Zaniemówiłam.

Jednak Savana mnie uratowała.

- Blue źle się czuje, a Terra powiedziała, że u ciebie możemy szukać pomocy...

Star kiwnęła głową i wskazała na kupkę liści. Usiadłam na niej, a ona mnie przebadała.

- Wiem w czym problem- oświadczyła

- W...W czym?- nie mogłam uwierzyć, moje samopoczucie było tak złe, że nie wyobrażałam sobie, że może tak po prostu zniknąć!

- Więc... Ból głowy wynika z przeciążenia... Niech zgadnę, jesteś alfą?

Kiwnęłam głową.

- Wiedziałam. Masz za dużo obowiązków... Ale, że nie możesz nic zrobić by tego zmienić, do swojego złego, życia dodawaj kilka miłych rzeczy... Mogą to być chociaż najmniejsze, najbardziej błahe dodatki... Chociaż...- odwróciła się i zajrzała do starej szafy i mówiła dalej odwrócona do nas tyłem.- Mam tu bardzo dużą rzecz...To zmieni twoje życie na zawsze...

Spojrzałam przerażona na Savane, później z powrotem na Star.

Wilczyca tym czasem już siedziała przede mną z przeźroczystą fiolką z jakąś szafirową miksturą.

Położyła ją przede mną.

- Wyobraź sobie obraz najpiękniejszej wilczycy na świecie.- powiedziała.

W mojej wyobraźni stanął obraz cudnej wilczycy...

Miała rudo-kremową sierść i... czerwone oczy... Mimo ich wydawała się idealna, w takiej, to pewnie każdy samiec się zakochuje...

 

- To możesz być ty.- powiedziała z lekkim uśmiechem Star.

- Ja... To...- nie mogłam nic wykrztusić, jakby coś stanęło mi w gardle... Spojrzałam na Savanę- Co o tym myślisz?- wydusiłam

Byłam przerażona, mogłam na reszcie stać się piękna... Mimo to się wahałam, ale... Dlaczego? Powinnam przecież wrzeszczeć „Tak, tak, tak! Hura!” jednak coś w moim umyśle wrzeszczało, wyło, że nie powinnam... Lubiłam siebie za to jaka jestem, ale... Pokusa piękna była nie do odparcia...

Savana również zaniemówiła, wydawała się nie słyszeć mojego pytania.

- Co myślisz, Savana?- ponowiłam pytanie

< Czekam na dokończenie, Savana. ;)>