-Ciekawe skąd się wzięły te znaki? -zdziwiłam się- Pamiętasz może jak
Jacob i Raiser opowiadali o tym, jak zostali Braćmi Krwi? To może my
jesteśmy Siostrami Księżyca!!
-Masz rację! -odpowiedziałą Rose- Musimy zobaczyć czy mamy jakieś dodatkowe moce! Tylko... jak to zrobić? Hmmmm... Zapolujmy!
-W porządku!
I poszłyśmy szukać zwierzyny. Nie musiałyśmy długo czekać - parę minut
później natknęłyśmy się na wielkiego jelenia. Wymieniłyśmy spojrzenia.
-Teraz-szepnęłą Rose i razem ruszyłyśmy w kierunku zwierza. Biegłyśmy
coraz szybciej aż w końcu w zdumiewająco krótkim czasie dopadłyśmy
ofiary. Wkoło nas ziemia rozświetliła się, a my posłałyśmy w kierunku
jelenia mocny podmuch, który odebrał mu życie - szybko i bezboleśnie.
-Jej! To coś nowego! -krzyknęłam z radości- Tak, jesteśmy Siostrami Księżyca!
Ale zaraz moja radość ustąpiła smutkowi. Nie z powodu jedzenia. Obok
rosły borówki i jeżyny. Przypomniałam sobie jak przed zniknięciem razem z
Rose znalazłyśmy wodospad i piękną łąke. "-To będzie nasze takie
miejsce, do którego będziemy się czasem wymykać, dobra? -Dobra!" -
mignęło mi przez pamięć. I zatęskniłam za naszą Watahą. Jak długo
jeszcze będziemy się błąkać?
<Rose, masz jakiś pomysł co dalej?>
sobota, 29 września 2012
Od Rose
Pewnego dnia, razem ze Starshine, wybrałyśmy się na wycieczkę. Długo spacerowałyśmy po lesie, poszukiwaniu przygód. W pewnym momencie, Starshine, odbiła gwałtownie w prawo. Cóż miałam zrobić? Pobiegłam za nią. Pokrótce dotarłyśmy do ślicznego wodospadu.
-Piękne co?-odezwała się Starshine.
-Tak...
Przy wodospadzie kompletnie straciłyśmy poczucie czasu. Ominął mas obiad. Obok wodospadu była mała polanka. Kiedy tak na niej leżałyśmy Starshine powiedziała:
-Wiesz co?
-Co?
-To będzie nasze taki miejsce, do którego będziemy się czasem wymykać. Dobra?
-Dobra!
Poleżałyśmy jeszcze trochę, a potem postanowiłyśmy powrócić na kolację do watahy. Powrót zajął nam więcej czasu, ponieważ w porze obiadowej padał deszcz i zmył ślady i część zapachu. Naszczęście udało nam się wrócić na bezpiecznie na teren watahy Blue.
<Starshine co dalej?>
Od Valixy C.D. Rose
Kiedy pożegnałyśmy się z Hermesem, pobiegłyśmy bardzo przejęte z powrotem do watahy.
-Uwierzysz w to!-zawołała do mnie Rose.
-Nie bardzo.-powiedziałam śmiejąc się.
Zmęczone długim biegiem przystanęłyśmy i zaczęłyśmy nasłuchiwać, znowu usłyszałyśmy wycie Blue.
-Chodźmy już jest późno i pewnie Blue zauważyła naszą nieobecność.-powiedziałam.
Rose pokiwała głową na znak, że się z tym zgadza.
Byłyśmy już bardzo blisko watahy gdy nagle zobaczyłyśmy przed nami przywódczynię.
-O jesteście, na szczęście, myślałam, że coś wam się stało.-powiedziała trochę zdenerwowana, ale dało się też w tym wyczuć ulgę.
-Blue, nie uwierzysz spotkałyśmy Hermesa!-zawołała radośnie Rose.
-Hermesa powiadasz, hmmmm... Nigdy go tutaj nie widziałam, muszę go zanotować w księdze naszych bogów.-powiedziała zadumana. No nic, Chodźcie, łowcy upolowali nam kolację.-rzekła i poszła w stronę łąki na której posilamy się.
Wzruszyłyśmy z Rose ramionami i poszłyśmy za nią. Okazało się, że łowcy bardzo się postarali, bo upolowali ogromnego łosia i trzy jelenie.
-O łoś to jedno z moich ulubionych dań!-ucieszyła się Rose.
-Mój też.-odpowiedziałam i spojrzałam na nią z uśmiechem.
Wilczyca również się do mnie uśmiechnęła.
Po jedzeniu udaliśmy się wszyscy do swoich jaskiń, a Blue do swojego jeziora.
Pożegnałam się ze wszystkimi, po przyjściu do mojej jamy ułożyłam się wygodnie na posłaniu z liści i zasnęłam wycieńczona dzisiejszym dniem...
(Jak chcesz Rose to dopowiedz coś, chodź nie wiem do jeszcze można dodać
)
-Uwierzysz w to!-zawołała do mnie Rose.
-Nie bardzo.-powiedziałam śmiejąc się.
Zmęczone długim biegiem przystanęłyśmy i zaczęłyśmy nasłuchiwać, znowu usłyszałyśmy wycie Blue.
-Chodźmy już jest późno i pewnie Blue zauważyła naszą nieobecność.-powiedziałam.
Rose pokiwała głową na znak, że się z tym zgadza.
Byłyśmy już bardzo blisko watahy gdy nagle zobaczyłyśmy przed nami przywódczynię.
-O jesteście, na szczęście, myślałam, że coś wam się stało.-powiedziała trochę zdenerwowana, ale dało się też w tym wyczuć ulgę.
-Blue, nie uwierzysz spotkałyśmy Hermesa!-zawołała radośnie Rose.
-Hermesa powiadasz, hmmmm... Nigdy go tutaj nie widziałam, muszę go zanotować w księdze naszych bogów.-powiedziała zadumana. No nic, Chodźcie, łowcy upolowali nam kolację.-rzekła i poszła w stronę łąki na której posilamy się.
Wzruszyłyśmy z Rose ramionami i poszłyśmy za nią. Okazało się, że łowcy bardzo się postarali, bo upolowali ogromnego łosia i trzy jelenie.
-O łoś to jedno z moich ulubionych dań!-ucieszyła się Rose.
-Mój też.-odpowiedziałam i spojrzałam na nią z uśmiechem.
Wilczyca również się do mnie uśmiechnęła.
Po jedzeniu udaliśmy się wszyscy do swoich jaskiń, a Blue do swojego jeziora.
Pożegnałam się ze wszystkimi, po przyjściu do mojej jamy ułożyłam się wygodnie na posłaniu z liści i zasnęłam wycieńczona dzisiejszym dniem...
(Jak chcesz Rose to dopowiedz coś, chodź nie wiem do jeszcze można dodać
)
piątek, 28 września 2012
Zdjęcia
Proszę każdego z watahy o wklejenie zdjęcia swojego wilka na prezentację na Howrse.pl! Dziękuję!
Jeśli komuś nie podoba się zdjęcie, piszcie! Postaram się zrobić nowe.
Każdy nowy wilk otrzyma takie zdjęcie! :D
Jeśli komuś nie podoba się zdjęcie, piszcie! Postaram się zrobić nowe.
Każdy nowy wilk otrzyma takie zdjęcie! :D
Od Krystal
Szłam nocą przez las.Napotkałam jakąś wilczyce
-Witam jestem Krystal
-Blue.
-Należysz do jakiejś watahy
-Nie
-to może dołączysz do mojej
-z chęcią
Blue zaprowadziła mnie do nory.Potem przedstawiła mnie innym wilkom.Było wspaniale.
-Witam jestem Krystal
-Blue.
-Należysz do jakiejś watahy
-Nie
-to może dołączysz do mojej
-z chęcią
Blue zaprowadziła mnie do nory.Potem przedstawiła mnie innym wilkom.Było wspaniale.
czwartek, 27 września 2012
Od Valixy C.D Rose
Biegłyśmy równo łapę w łapę ile tylko miałyśmy sił.
-Jestem Vaixy. Powiedziałam w biegu.
-A ja Rose. Uśmiechnęła się do mnie. Miło mi.
-Mi też. Odpowiedziałam także się uśmiechając.
Nim się spostrzegłyśmy byłyśmy już na miejscu. Patrzyłyśmy ze zdziwieniem i przerażeniem na białego jak śnieg wilka otulonego jasną, niebieską poświatą bawiącego się... gwiazdą?
Wyglądał on tak:
Nie mogłyśmy wydusić słowa. Nagle wilk się odwrócił w naszą stronę i uśmiechnął się do nas.
-Witajcie! Jestem Hermes- boski posłaniec. Kim jesteście?
-Eeee...yyy...Zacięła się Rose.
Spojrzałam na nią błagalnie żeby w końcu coś powiedziała. Niestety nie odezwała się ani słowem. Hermes patrzył na nas dziwnym wzrokiem.
-Yyy...Ja jestem Vaixy, a to Rose. Powiedziałam trochę się zacinając wskazując na siebie, a potem na Rose.
-To zaszczyt...Zaczęłam mówić kłaniając się i pchnęłam Rose żeby zrobiła to samo.
-Co? A tak, tak... Wydusiła i również się ukłoniła.
-Może powiecie mi coś o sobie, strasznie tu nudno. Mam dzisiaj dzień wolny i przybyłem na Ziemię by trochę się zrelaksować. Powiedział Hermes przeciągając się i kładąc na ziemi.
-Oczywiście. Jak już wspomniałam nazywam się Valixy, pochodzę z rodu ,,Dark memories" mój ojciec był przywódcą wojowników, a matka najlepszą w watasze łowczynią, niestety nie posiadam rodzeństwa... Dawno temu moją rodzinę i całą watahę zabili kłusownicy, ja na szczęście zdołałam uciec i schronić się w lesie na dłuższy czas mojego życia. Wędrowałam i wędrowałam, aż spotkałam Blue, przywódczynię naszej watahy o nazwie ,,Wataha Żywiołów" i spytała mnie czy jeśli nie należę do żadnej watahy to czy nie zechciałabym dołączyć do watahy którą właśnie założyła. Byłam w niej pierwszą członkinią. Powiedziałam tonem dzieciaka które jest tak przejęte, że ledwo łapie oddech. Tak bardzo wciągnęłam się w tą opowieść o moim życiu, że mówiłam do Hermesa jak do kumpla z dawnych lat. Chciałam teraz opisać wszystkie dni które spędziłam w watasze z najmniejszymi i nieistotnymi szczegółami, aż w końcu Rose pchnęła mnie dając mi znak, że już wystarczy.
-Oj przepraszam trochę się zagalopowałam. Powiedziałam przepraszająco, myśląc, że posłańca może to już trochę przynudzać.
-A więc teraz moja kolej...Zaczęła Rose.
(Rose dokończysz?)
-Jestem Vaixy. Powiedziałam w biegu.
-A ja Rose. Uśmiechnęła się do mnie. Miło mi.
-Mi też. Odpowiedziałam także się uśmiechając.
Nim się spostrzegłyśmy byłyśmy już na miejscu. Patrzyłyśmy ze zdziwieniem i przerażeniem na białego jak śnieg wilka otulonego jasną, niebieską poświatą bawiącego się... gwiazdą?
Wyglądał on tak:
Nie mogłyśmy wydusić słowa. Nagle wilk się odwrócił w naszą stronę i uśmiechnął się do nas.
-Witajcie! Jestem Hermes- boski posłaniec. Kim jesteście?
-Eeee...yyy...Zacięła się Rose.
Spojrzałam na nią błagalnie żeby w końcu coś powiedziała. Niestety nie odezwała się ani słowem. Hermes patrzył na nas dziwnym wzrokiem.
-Yyy...Ja jestem Vaixy, a to Rose. Powiedziałam trochę się zacinając wskazując na siebie, a potem na Rose.
-To zaszczyt...Zaczęłam mówić kłaniając się i pchnęłam Rose żeby zrobiła to samo.
-Co? A tak, tak... Wydusiła i również się ukłoniła.
-Może powiecie mi coś o sobie, strasznie tu nudno. Mam dzisiaj dzień wolny i przybyłem na Ziemię by trochę się zrelaksować. Powiedział Hermes przeciągając się i kładąc na ziemi.
-Oczywiście. Jak już wspomniałam nazywam się Valixy, pochodzę z rodu ,,Dark memories" mój ojciec był przywódcą wojowników, a matka najlepszą w watasze łowczynią, niestety nie posiadam rodzeństwa... Dawno temu moją rodzinę i całą watahę zabili kłusownicy, ja na szczęście zdołałam uciec i schronić się w lesie na dłuższy czas mojego życia. Wędrowałam i wędrowałam, aż spotkałam Blue, przywódczynię naszej watahy o nazwie ,,Wataha Żywiołów" i spytała mnie czy jeśli nie należę do żadnej watahy to czy nie zechciałabym dołączyć do watahy którą właśnie założyła. Byłam w niej pierwszą członkinią. Powiedziałam tonem dzieciaka które jest tak przejęte, że ledwo łapie oddech. Tak bardzo wciągnęłam się w tą opowieść o moim życiu, że mówiłam do Hermesa jak do kumpla z dawnych lat. Chciałam teraz opisać wszystkie dni które spędziłam w watasze z najmniejszymi i nieistotnymi szczegółami, aż w końcu Rose pchnęła mnie dając mi znak, że już wystarczy.
-Oj przepraszam trochę się zagalopowałam. Powiedziałam przepraszająco, myśląc, że posłańca może to już trochę przynudzać.
-A więc teraz moja kolej...Zaczęła Rose.
(Rose dokończysz?)
Od Blue C.D. Savany
Oddychałam coraz ciężej i powoli zaczynałam się dusić.
Szkarłatne oczy Star świdrowały mnie czekając na moją
odpowiedź.
To było... przerażające... Decyzja którą muszę podjąć... Ale
nie to było najgorsze... Czułam, że przyjdzie mi podejmować jeszcze tysiąc,
trudniejszych decyzji...
Savana patrzyła na mnie, jakby patrzyła na mnie po raz
ostatni... Co... Mogło być prawdą...
Znów wyobraziłam sobie tę wilczycę, którą miałam być... I
znów zapomniałam o starej sobie... Teraz byłam tylko rudo- beżowa ja z piórami
za uchem...
Powoli podniosłam fiolkę do ust. Czułam, że nie powinnam...
Wiedziałam, że nie powinnam, ale... Mogłam być taka piękna... Nieziemsko
piękna...
Przechyliłam fiolkę, ale... Jednak szybko ją odstawiłam.
- Nie będzie odwrotu?- spytałam.
Star pokiwała przecząco głową.
- Najczęściej nie ma. Czasami... Ale rzadko, zdarza się, że
zaklęcie do się cofnąć.
Pokiwałam głową
Znów podniosłam fiolkę. Zamknęłam oczy i dałam się ponieść
tajemniczemu przyciąganiu mikstury.
„ Mogę być piękna... Nareszcie, mogę być piękna...”-
myślałam
W moim oku zakręciła się łza.
„Nie to się nie może tak skończyć.”- pomyślałam i rzuciłam
fiolką o podłogę.
Ta roztrzaskała się, i szkarłatny płyn zamiast rozlać się po
całym pokoju zlepił się w okrągłą, wypukłą plamę... Jak rtęć...
Jeden kącik ust Star podniósł się wyżej.
- Szczerze...- powiedziała zupełnie innym głosem...- Nie
sądziłam, że zdasz jednak... Pomyliłam się... Brawo!
I nagle wilczyca powoli zaczęła się zmieniać... Z
granatowego jej futro stało się biszkoptowo- rude i... Zrozumiałam, że przede
mną stoi idealna ja...
Wilczyca uśmiechnęła się przewrotnie.
A ja zrozumiałam kto przede mną stoi...
Od razy zgięłam się w ukłonie.
Savana jeszcze nie rozumiała o co chodzi, ale i tak poszła w
moje ślady.
Piękna wilczyca zaśmiała się melodyjnie.
- Och! Bez przesady, ale dziękuję... Powstańcie.
Podniosłyśmy się i spytałam:
- Pani, czemu zawdzięczam ten zaszczyt?
- Och, tam! Zaszczyt? To taki... test... Oparłaś się pięknu.
Nikomu się jeszcze nie udało, wygrać... Brawo wygrałaś cenną nagrodę: Swoje
życie!- wilczyca znów się zaśmiała.- I... To.- podała mi fiolkę... Tę samą
którą rozbiłam. Spojrzałam w dół... Po rozbitej fiolce nie było nawet śladu...-
Wypij to, a staniesz się idealna. Taka jak ja!
Nie mogłam uwierzyć... Ten sam koszmar nadal miał mnie
dręczyć... Dopóki się nie obudzę... Dopóki nie przejrzę na oczy...
Bogini najwyraźniej dostrzegła moją niepewność. Przybrała
poważny wyraz twarzy.
- Słowo Bogini. Słowo Afrodyty.- rzekła.
- Zaginiona Bogini...-szepnęła Savana.
- Tak, to ja.- odrzekła obrażonym tonem Afordyta- Odnalazłam
się jak widać.
Znów uśmiechnęła się chytrze, a świat zawirował.
Nagle... Znalazłam się na łące kwiatów, koło mnie stała
Savana, z takim samym zagubieniem w oczach jak ja.
- Co się stało?...- odezwałam się.
Wilczyca pokręciła głową.
- Nie wiem...
Wróciłyśmy na teren watahy.
Zanurkowałam w moim jeziorku i...
Na dnie znalazłam naszyjnik... I... Fiolkę z eliksirem...
W mojej głowie zabrzmiał głos Afrodyty
„Możesz być idealna...”
Od Blue C.D. Rose
- Nowy członek do watahy?...- zmierzyłam niebieską wilczycę wzrokiem.- Dobra. Rose, pokarzesz jej okolicę?
Wilczyca rozpromieniła się, pomachała głową i obie odbiegły.
Wilczyca rozpromieniła się, pomachała głową i obie odbiegły.
Uwaga!
Proszę wszystkich z watahy o wklejenie tego obrazka na wasze prezentacje na Howrse.pl!:
Bardzo dziękuję!
Lost
W najbliższym czasie zrobię też takie obrazki z każdym z wilków z osobna... Ale na razie jest tylko to. :D
Bardzo dziękuję!
Lost
W najbliższym czasie zrobię też takie obrazki z każdym z wilków z osobna... Ale na razie jest tylko to. :D
Proszę o brawa dla nowej wilczycy! Krystal!
Imię: Krystal
Wiek: 2 lata(nieśmiertelna)
Płeć:Samica
Moce:Tornado,zmienny duch,niewidzialności.
Na czym polegają moce:
Tornado:Może stworzyć tornado
Zmienny duch:Może zmienić się w co tylko chce.
niewidzialność:może stać się niewidzialna
Żywioł:Powietrze
Charakter:Miła, pomocna,obojętna,inteligentna,lojalna,stawia na swoim, nie lubi kłamców,
Stanowisko: Dowódca szpieguw
Partner:Szuka
Talizman:
środa, 26 września 2012
Od Starshine
-Ty naprawdę nic nie umiesz! -westchnęła z ubolewaniem wilczyca, moja opiekunka. Właśnie dowiedziała się o wynikach mojej nauki polowania. Nie szło mi najlepiej, ale to nie było dla mnie ważne. Od najmłodszych lat nikt się mną nie przejmował. Podczas posiłków zostawałam na końcu. Nie mogłam tak żyć. Wtedy po raz pierwszy usłyszałam pewien głos. Dochodził jakby z wnętrza mojej głowy. Powiedział mi o jedzeniu innym niż mięso. Zaprowadził mnie na polanę, gdzie rosły jagody. Były bardzo smaczne. Odtąd żywiłam się tylko owocami. Rozwijałam się prawidłowo. Jednak czegoś wciąż mi brakowało…
Moja opiekunka dbała o swoją reputację, nie o mnie. Gdy umierali moi rodzice obiecała im, że się mną zaopiekuje. Ale wcale już się jej nie podobam. Często patrzę na gwiazdy i rozmawiam z duchami. To jest według niej nienormalne. Nic mnie nie łączyło z moją zastępczą rodziną. Więc gdy miałam pół roku i usłyszałam głos, który za brał mnie w podróż, nie ociągałam się i wyruszyłam od razu. Towarzyszyła mi moja przyjaciółka- wróżka o imieniu Lucy.
Wędrowałam całą jesień i zimę. A gdy nastała wiosna, a ja skończyłam pierwszy rok swojego życia dotarłam do wspaniałego miejsca. Była to krótka ścieżka , po obu stronach zarośnięta wierzbami, których gałęzie zwieszały się ku ziemi omijając jednak ścieżkę, tak jakby był tam niewidzialny tunel. Przed nim stały dwa wilki. Były duchami.
Nie znałam ich, ale w głębi duszy wiedziałam, że to moi rodzice. Tak mi wtedy powiedzieli:
- Jesteś już wystarczająco duża, żeby otrzymać swoje moce. Jesteś Wilkiem powietrza, tak jak my. Zostań łowcą. Nadajesz się do tego. Wystarczy tylko, że zajrzysz w głąb swojego serca, a znajdziesz tam odwagę i mądrość. Nie zawiedź przyjaciół, których zdobędziesz. Nie bój się.
I wtedy powiał wiatr, a oni zniknęli. Przeszłam więc po ścieżce, a mój talizman zaczął się świecić. Po drugiej stronie. Wiał lekki wiatr a w dole pagórka, na którym stałam zobaczyłam grupę wilków. Po ścieżce nie było śladu…
Wtedy ujrzałam białą wilczycę, która pojawiła się tuż koło mnie. Usiadła i spytała się czy zostaniemy przyjaciółkami. Znała moje imię! Patrzyłam na nią i nie wiedziałam co powiedzieć… Ponowiła pytanie.
-Tak… możemy zostać- uśmiechnęłam się niezręcznie.
-Wspaniale! -odkrzyknęła- W takim razie chodź, przedstawię cię reszcie! A tak w ogóle, to jestem Rose.
-Bardzo mi miło. –odpowiedziałam- Ja jestem Starshine. A to moja przyjaciółka, Lucy. –wskazałam na wróżkę.
Rose uśmiechnęła się jeszcze radośniej po czym zaprowadziła mnie do siedzących niżej wilków. Mam nadzieję, że mnie polubią…
<Ktoś dokończy?>
Moja opiekunka dbała o swoją reputację, nie o mnie. Gdy umierali moi rodzice obiecała im, że się mną zaopiekuje. Ale wcale już się jej nie podobam. Często patrzę na gwiazdy i rozmawiam z duchami. To jest według niej nienormalne. Nic mnie nie łączyło z moją zastępczą rodziną. Więc gdy miałam pół roku i usłyszałam głos, który za brał mnie w podróż, nie ociągałam się i wyruszyłam od razu. Towarzyszyła mi moja przyjaciółka- wróżka o imieniu Lucy.
Wędrowałam całą jesień i zimę. A gdy nastała wiosna, a ja skończyłam pierwszy rok swojego życia dotarłam do wspaniałego miejsca. Była to krótka ścieżka , po obu stronach zarośnięta wierzbami, których gałęzie zwieszały się ku ziemi omijając jednak ścieżkę, tak jakby był tam niewidzialny tunel. Przed nim stały dwa wilki. Były duchami.
Nie znałam ich, ale w głębi duszy wiedziałam, że to moi rodzice. Tak mi wtedy powiedzieli:
- Jesteś już wystarczająco duża, żeby otrzymać swoje moce. Jesteś Wilkiem powietrza, tak jak my. Zostań łowcą. Nadajesz się do tego. Wystarczy tylko, że zajrzysz w głąb swojego serca, a znajdziesz tam odwagę i mądrość. Nie zawiedź przyjaciół, których zdobędziesz. Nie bój się.
I wtedy powiał wiatr, a oni zniknęli. Przeszłam więc po ścieżce, a mój talizman zaczął się świecić. Po drugiej stronie. Wiał lekki wiatr a w dole pagórka, na którym stałam zobaczyłam grupę wilków. Po ścieżce nie było śladu…
Wtedy ujrzałam białą wilczycę, która pojawiła się tuż koło mnie. Usiadła i spytała się czy zostaniemy przyjaciółkami. Znała moje imię! Patrzyłam na nią i nie wiedziałam co powiedzieć… Ponowiła pytanie.
-Tak… możemy zostać- uśmiechnęłam się niezręcznie.
-Wspaniale! -odkrzyknęła- W takim razie chodź, przedstawię cię reszcie! A tak w ogóle, to jestem Rose.
-Bardzo mi miło. –odpowiedziałam- Ja jestem Starshine. A to moja przyjaciółka, Lucy. –wskazałam na wróżkę.
Rose uśmiechnęła się jeszcze radośniej po czym zaprowadziła mnie do siedzących niżej wilków. Mam nadzieję, że mnie polubią…
<Ktoś dokończy?>
Od Sayony C.D. Blue
Obudziłam się u Blue i od razu poderwałam się na łapy pytając ją:
-Czy Raiser jest cały?
-Tak ale w przeciwieństwie do ciebie on jest nieprzytomny.Powiesz co się tam stało?
-Tak powiem a więc to było tak...-Opowiedziałam Blue o tym dziwnym wodospadzie.Blue pokiwała głową a ja skorzystałam z okazji i zapytałam:
-Czy mogę pójść tam i sprawdzić co to za miejsce?-Blue na początku nie chciała mnie póścić lecz w końcu powiedziała:
-Dobrze idź ale zanim pójdziesz chciałam dać ci to:
-A po co to jest?
-To jest kamień ostrzegający kiedy zawyjesz ktoś zjawi się na pomoc.-Powiedziała wręczając mi kamień.
-Dziękuję.-Powiedziałm i poszłam.Szłam krótko wkońcu dotarłam do tego miejsca i weszłam do środka. Przede ną pojawił się taki wilk:
Jego oczy zaświeciły na czerwono i...zakochałam się!
-Cześć, jestem Sayona.
-Jake.
-Lał! Ładne imię!
-A twoje dziwne.
-Wiem..-Poszliśmy nad skarpę a on rzucił się na mnie.Na szczęście w porę to zauważyłam i poleciałam do góry i oprzytomniałam.Zawyłam i zaczęłam z nim walczyć.
-,,Mam nadzieję,że wsparcie niedługo nadejdzie"-Pomyslałam z rozpaczą.
Ktoś dokończy?
-Czy Raiser jest cały?
-Tak ale w przeciwieństwie do ciebie on jest nieprzytomny.Powiesz co się tam stało?
-Tak powiem a więc to było tak...-Opowiedziałam Blue o tym dziwnym wodospadzie.Blue pokiwała głową a ja skorzystałam z okazji i zapytałam:
-Czy mogę pójść tam i sprawdzić co to za miejsce?-Blue na początku nie chciała mnie póścić lecz w końcu powiedziała:
-Dobrze idź ale zanim pójdziesz chciałam dać ci to:
-A po co to jest?
-To jest kamień ostrzegający kiedy zawyjesz ktoś zjawi się na pomoc.-Powiedziała wręczając mi kamień.
-Dziękuję.-Powiedziałm i poszłam.Szłam krótko wkońcu dotarłam do tego miejsca i weszłam do środka. Przede ną pojawił się taki wilk:
Jego oczy zaświeciły na czerwono i...zakochałam się!
-Cześć, jestem Sayona.
-Jake.
-Lał! Ładne imię!
-A twoje dziwne.
-Wiem..-Poszliśmy nad skarpę a on rzucił się na mnie.Na szczęście w porę to zauważyłam i poleciałam do góry i oprzytomniałam.Zawyłam i zaczęłam z nim walczyć.
-,,Mam nadzieję,że wsparcie niedługo nadejdzie"-Pomyslałam z rozpaczą.
Ktoś dokończy?
Od Blue
Kiedy rano się obudziłam czułam się koszmarnie...
W głowie mi się kręciło i... W każdym razie moje
samopoczucie było beznadziejne.
Poszłam do jaskini Savany.
- Hej... Zaprowadzisz mnie do Terry?- spytałam.
- A co się stało?- wydawała się zaniepokojona.
- Słabo się czuję...
Kiwnęła głową.
- Chodź za mną- powiedziała
Ruszyła w stronę lasu, a ja poszłam za nią.
Kiedy doszłyśmy do małej, spróchniałej chatki, było jeszcze
gorzej... Myślałam, że zaraz zemdleję.
Savana zapukała do drzwi i zaraz po tym otworzyła jej Terra.
- Nowy pacjent...- zamyśliła się i patrzyła na mnie
niewidzącym wzrokiem.- Obawiam się, że nie mogę ci pomóc.- rzekła spokojnie i
już miała zamknąć drzwi, ale...
- Co?...- spytałam
Znów na mnie spojrzała.
- To.- odpowiedziała głupio.
- A kto mi pomoże?
Znów się zamyśliła i świdrowała mnie oczami.
- Idź do Star.
- Kogo?...
- Star, ona jest... z resztą... wejdź.
Cofnęła się, tak bym mogła wejść do środka.
- Jest wiele dróg którymi można się przedostać do Star,
ale... Tu jest ta najlepsza...- wskazała na... ścianę.
- Co?... Gdzie?...- spytałam
- Tu- znów wskazała na to samo miejsce.
- To... Jest... Ściana...- odrzekłam powoli.
- Pchi!- prychnęła.- To nie jest tylko, jak to ujęłaś
„ściana”... Przejdź przez nią.
- Zdrowa, do końca fizycznie nie jestem, ale psychicznie
tak... Ty sobie żartujesz?
- Nie.- odpowiedziała z całkowitym przekonaniem.
Kiwnęłam głową i podeszłam do ściany, tak, że dzieliło mnie
od niej zaledwie pół centymetra. Powoli postawiłam kolejny krok. I... Ona miała
rację... Przeszłam... Przez... Ścianę...
I nadal byłam w tym samym miejscu!
Nagle ze ściany wynurzyła się Savana.
Obie zaczęłyśmy się rozglądać.
Nagle przyszła jakaś... Dziwna wilczyca... Jej oczy
błyszczały szkarłatem, a sierść...była jakby granatowa w... Gwiazdy... Star...
Weszła do pomieszczenia nucąc, ale gdy nas zobaczyła,
pisnęła z przerażenia, ale zaraz się uspokoiła.
- Ach... Goście od Terry... Czego chcecie?- spytała głosem
pozbawionym jakichkolwiek uczuć.
Nie potrafiłam nic wykrztusić. Zaniemówiłam.
Jednak Savana mnie uratowała.
- Blue źle się czuje, a Terra powiedziała, że u ciebie
możemy szukać pomocy...
Star kiwnęła głową i wskazała na kupkę liści. Usiadłam na
niej, a ona mnie przebadała.
- Wiem w czym problem- oświadczyła
- W...W czym?- nie mogłam uwierzyć, moje samopoczucie było
tak złe, że nie wyobrażałam sobie, że może tak po prostu zniknąć!
- Więc... Ból głowy wynika z przeciążenia... Niech zgadnę,
jesteś alfą?
Kiwnęłam głową.
- Wiedziałam. Masz za dużo obowiązków... Ale, że nie możesz
nic zrobić by tego zmienić, do swojego złego, życia dodawaj kilka miłych
rzeczy... Mogą to być chociaż najmniejsze, najbardziej błahe dodatki...
Chociaż...- odwróciła się i zajrzała do starej szafy i mówiła dalej odwrócona
do nas tyłem.- Mam tu bardzo dużą rzecz...To zmieni twoje życie na zawsze...
Spojrzałam przerażona na Savane, później z powrotem na Star.
Wilczyca tym czasem już siedziała przede mną z przeźroczystą
fiolką z jakąś szafirową miksturą.
Położyła ją przede mną.
- Wyobraź sobie obraz najpiękniejszej wilczycy na świecie.-
powiedziała.
W mojej wyobraźni stanął obraz cudnej wilczycy...
Miała rudo-kremową sierść i... czerwone oczy... Mimo ich
wydawała się idealna, w takiej, to pewnie każdy samiec się zakochuje...
- To możesz być ty.- powiedziała z lekkim uśmiechem Star.
- Ja... To...- nie mogłam nic wykrztusić, jakby coś stanęło
mi w gardle... Spojrzałam na Savanę- Co o tym myślisz?- wydusiłam
Byłam przerażona, mogłam na reszcie stać się piękna... Mimo
to się wahałam, ale... Dlaczego? Powinnam przecież wrzeszczeć „Tak, tak, tak!
Hura!” jednak coś w moim umyśle wrzeszczało, wyło, że nie powinnam... Lubiłam
siebie za to jaka jestem, ale... Pokusa piękna była nie do odparcia...
Savana również zaniemówiła, wydawała się nie słyszeć mojego
pytania.
- Co myślisz, Savana?- ponowiłam pytanie
Od Blue C.D. Rose
- Cześć.- odezwała się biała wilczyca.
- Hej... Co tu robisz?- spytałam
- Szukam domu, rodziny, swojego miejsca na świecie...
Zmierzyłam ją wzrokiem.
-Może dołączysz do mojej watahy?
Wilczyca otworzyła szerzej oczy.
- Jasne!
Pokazałam jej teren watahy i jaskinie.
Bardzo się cieszyłam, że moja wataha ciągle zdobywa nowych członków.
Od Blue
„Tolan, Raiser, Tolan, Raiser...”- rozmyślałam i wyrywałam po jednym płatku z kwiatka.
- Blue!- usłyszałam czyjś krzyk.
Schowałam kwiat za drzewem.
- Tak?
Zza drzew wyszła Valixy.
- Tu jesteś.- powiedziała- Chciałam cię o coś spytać... Czy
mogę być dowódcą wojowników?
- Yyy... Ta... Jasne.- uśmiechnęłam się krzywo.
- Dziękuję!- powiedziała i odeszła, a ja pozostałam sama ze swym
dylematem...
Od Savany
Weszłam zmęczona, a zarazem uradowana do jaskini. Chłodne popołudnie
dawało się we znaki, bo w jakini było równie zimno jak na zewnątrz.
Zauważyłam kilka nieznajomych mi wilków. Położyłam się niezręcznie obok
niebieskiej wilczycy.
-Jesteś nowa?- wypowiedziałam z trudem
-Tak, a ty?
-Jestem od samego początku.
-To długo?
-Nie za bardzo.
-Jestem Starshine, a ty?
-Savana- obróciłam się na grzbiet
-Co robisz?
-Odpoczywam, nie widać?
-Nie za bardzo- uśmiechnęła się
Moje powieki stały się ciężkie, ułożyłam się wygodnie i potem po jaskini rozlegał się mój cichy i spokojny oddech.
-Jesteś nowa?- wypowiedziałam z trudem
-Tak, a ty?
-Jestem od samego początku.
-To długo?
-Nie za bardzo.
-Jestem Starshine, a ty?
-Savana- obróciłam się na grzbiet
-Co robisz?
-Odpoczywam, nie widać?
-Nie za bardzo- uśmiechnęła się
Moje powieki stały się ciężkie, ułożyłam się wygodnie i potem po jaskini rozlegał się mój cichy i spokojny oddech.
Od Rose
Nie znałam żadnego wilka. Wszystko
było nowe. Chciałam się z kimś zaprzyjaźnić. Nie wiedziałam tylko od
czego zacząć jakie pytanie zadać, aby nikogo nie urazić. Nie chciałam by
każdy zwrócił się przeciwko mnie. Długo się zastanawiałam co zrobić.
Wreszcie postawiłam 3 niepewne kroki i się zatrzymałam. Zobaczyłam 3
rosłe wilczyce. Spacerowały po łące, a ja nie śmiałam do nich podejść.
Po prostu się bałam. Myślałam, że mnie wyśmieją. Nagle
moją uwagę przykuła biało-niebieska wilczyca. Niepewnym krokiem ruszyłam
w jej stronę. Kiedy miałam się odezwać, ona powiedziała:
<Blue dokończysz?>
<Blue dokończysz?>
wtorek, 25 września 2012
Od Blue C.D. Tolana i Sayony
Tolan jest fajny i... Nie wiem czemu, ale przy nim moje
serce szybciej biło...
Pokazałam mu teren watahy i jego jaskinię.
Później postanowiłam wykroczyć nieco za nasz teren...
Chodziłam i rozglądałam się dookoła.
Nagle doszłam do ślicznego wodospadu.
Jego piękno, aż przyciągało.
Mogłabym tak stać i patrzyć na to miejsce całymi wiekami,
gdyby nie...
Jakiś wilk unosił się na powierzchni wody... Z takiej
odległości widziałam tylko kolor jego sierści... Czarno- niebieskie futro...
Skąd ja je znam?..
Zanurzyła się w wodzie i podpłynęłam do wilka.
Dopiero teraz ujrzałam lśniące na wodzie szkarłatne plamy.
„ Sayona!”- chciałam krzyknąć.
Przyśpieszyłam i wyciągnęłam wilczycę na suchy ląd.
- Słyszysz mnie!?- wrzeszczałam.- Sayona!! Co się stało!?
Wilczyca powoli otworzyła oczy. Odetchnęłam z ulgą.
- Ra-raiser...- wymamrotała
- Co?...- odwróciłam się i zrozumiałam.
Koło wodospady leżał głaz a koło niego... Raiser... Cały we
krwi, a jakaś koszmarna i obrzydliwa wilczyca stała koło niego. Gdy zrozumiała,
że ją widzę wzbiła się w powietrze dzięki błoniastym skrzydłom.
Na sekundę zapomniałam o Sayonie i pobiegłam do Raisera.
- Raiser!- krzyknęłam.
Nie odpowiadał.
Przerzuciłam go sobie przez grzbiet. Podeszłam do Sayony i,
i ją zabrałam z powrotem na bezpieczne tereny watahy.
Od Blue C.D. Savany
Już miałam wyjść kiedy, jednak spojrzałam za siebie.
Savana siedziała koło rannego wilka, a Terra próbowała
powstrzymać krwawienie.
Podeszłam do nich.
- Savana?- zaczęłam.
Wilczyca spojrzałam na mnie.
- Mam dwa pytania... Jeden: Czy będziemy przyjaciółkami?
Uśmiechnęłam się niepewnie czekając na odpowiedź, ale Savana
najwyraźniej czekała na drugie pytanie.
- Wiesz... Tak pomyślałam... Przypomniałam sobie jak
mówiłaś, że byłaś samicą beta i... Wiesz - wilczyca
najwyraźniej mnie nie rozumiała, więc postanowiłam nie obijać w bawełnę.- Chcesz
być samicą beta w watasze?
Nowa wilczyca! Proszę o brawa dla Starshine!
Imię: Starshine
Wiek: 1 rok
Płeć: samica
Moce: Super głos, Ciche chodzenie, Lekkość,Możliwość poruszania powietrzem, Super skok, Rozmawianie z duchami
Na czym polegają moce?: super głos tak jak w filmie o "Piorunie", bezszelestne poruszanie się, możliwość chodzenia m.in. po śniegu bez zapadania się, sterowanie powietrzem, możliwość skoku na dużą odległość
Żywioł: Wilk powietrza
Charakter: Małomówna ale życzliwa, ciekawa świata, ciągle podróżuje
Stanowisko: Przywódca łowów
Partner: Na razie nie ma
Talizman: Ma go od zawsze, ale nie wie skąd się wziął.
Nowa wilczyca! Powitajmy Rose!
Imię: Rose
Wiek: 2 lata ( nieśmiertelny )
Płeć: Wadera
Moce: lata ,szybka ,włada powietrzem ,cyklon śmierci
Na czym polegają moce?:
*lata- umie latać,
*szybka-sprzyjające wiatry wspomagają prędkość,
*włada powietrzem-w przypadku zagrożenia przywołuje silny wiatr
*cyklon śmierci-dzięki swojej mocy morze stworzyć cyklon, który niszczy wszystko co na jego drodze
Żywioł: Powietrze
Charakter: Miła, odważna, ciekawa świata, radosna, potrafi oddać życie za przyjaciół, często się uśmiecha
Stanowisko: Łowca
Partner: Szuka
Talizman:Zgubiła
poniedziałek, 24 września 2012
Nowy wilk! Tolan!
Imię: Tolan (dla znajomych Lion)
Wiek: 3,5
Płeć:samiec
Moce: włada ogniem. zatrute kłu,pochłania go ogień, kula ognia, wytrzymuje miesiące bez jedzenia i picia, Lot ogona, teleportacja, przemieszcza się dzięki cieniom, czasem jest medium i wiele innych.
Na czym polegają moce?: Włada ogniem, wstrzyka śmiertelny jad, wzrastają jego moce i robi się zobójczy, rzuca uformowaną kulą ognia, wytrzymuję bez jedzenia, jego ogon ma samo zapłon i zaczyna się obracać co wygląda jak by miał 10 ogonów, teleportacja, przemieszcza się, rozmawia z duchami.
Żywioł: ogień
Charakter: wydaję się niemiły i tajemniczy ale naprawdę jest spokojny i trochę miły. Bysty i uważny
Stanowisko:
Partner: Czy ktoś go zechce?
Talizman: Znalazł pod czas polowania. Kieł?
Od Sayony C.D. Raisera
Przechadzałam się po terenie watahy kiedy dotarłam nad wodospad.W wodzie
pływał przedziwny cień, Nie pewnia weszłam za wodospad i tam zobaczyłam
przerażający widok:Raiser leżał na skałach cały we krwi.Niewiele myśląc
wziełam go na plecy i weszłam do wody. To był mój największy błąd. Cień
podpłyną do mnie i zaczeła się walka na śmierć i życie. Ostatkiem sił
mocą powietrza położyłam Raisera na brzegu, Walczyłam tak długo kiedy
ktoś zawołał:
-Trzymaj się Sayona idę do ciebie!-Nie widziałam kto to,bo oberwałam w głowę i straciłam przytomność...
<Ktoś dokończy?>
-Trzymaj się Sayona idę do ciebie!-Nie widziałam kto to,bo oberwałam w głowę i straciłam przytomność...
<Ktoś dokończy?>
Od Raisera
Przechadzałem się po watasze. W końcu wyszedłem poza nasze tereny. Wędrowałem po lesie. Znalazłam piękne miejsce :
Postanowiłam wejść do wody. Nagle przed oczyma wyskoczyła mi Blue
- O! Raiser! Cześć!
- Cześć Blue!
Porozmawialiśmy jeszcze trochę. Potem Blue poszła do nory. Ja postanowiłem sobie jeszcze pochodzić. Zobaczyłem kolejne piękne miejsce :
- Ciekawe co to za dziura?
Powiedziałem sam do siebie. Wszedłem do niej. Zobaczyłem wilczycę. Tak wyglądała :
Jej oczy zaświeciły na czerwono i... zakochałem się w niej!
- Cześć! Jestem Raiser!
- Ja mam na imię Damona
- Łał ładne imię!
- A twoje dziwne
- Wiem...
Zaprowadził mnie nad wodospad. Tam podleciała do góry i zrzuciła na mnie głaz... Straciłem przytomność... Czułem że żyję... Strasznie cierpiałem.. Mam nadzieję że ktoś mnie uratuje....
< Ktoś dokończy? >
Postanowiłam wejść do wody. Nagle przed oczyma wyskoczyła mi Blue
- O! Raiser! Cześć!
- Cześć Blue!
Porozmawialiśmy jeszcze trochę. Potem Blue poszła do nory. Ja postanowiłem sobie jeszcze pochodzić. Zobaczyłem kolejne piękne miejsce :
- Ciekawe co to za dziura?
Powiedziałem sam do siebie. Wszedłem do niej. Zobaczyłem wilczycę. Tak wyglądała :
Jej oczy zaświeciły na czerwono i... zakochałem się w niej!
- Cześć! Jestem Raiser!
- Ja mam na imię Damona
- Łał ładne imię!
- A twoje dziwne
- Wiem...
Zaprowadził mnie nad wodospad. Tam podleciała do góry i zrzuciła na mnie głaz... Straciłem przytomność... Czułem że żyję... Strasznie cierpiałem.. Mam nadzieję że ktoś mnie uratuje....
< Ktoś dokończy? >
Od Blue C.D. Jacoba
Spacerowałam sobie po lesie kiedy potknęłam się o coś...
Nie o coś! O kogoś!
Spojrzałam w dół, przed moimi łapami leżał czarno-szary
wilk, którego ciała otulała jasno-niebieska poświata. Był nieprzytomny, a z
rany na jego brzuchu sączyła się krem.
W panice przerzuciłam go sobie przez grzbiet i pobiegłam do
Savany.
- Savana!- krzyknęłam.
Nagle zza drzew wyszła jasno ruda wilczyca.
- Słyszałam o... ranie.- zaczęłam.- Jest dobrze?
- Tak, już czuję się lepiej...- zdawała się nie zauważać
czarnego wilka.
Położyłam go przed nią. Savana zrobiła wielkie oczy.
- Czy możesz zabrać go do szamanki, która Cię wyleczyła?...-
spytałam.
Kiwnęła głową i pobiegła do lasu.
Przerzuciłam sobie nieprzytomnego wilka przez grzbiet i
pobiegłam za nią.
Od Sayony
Dziś
dołączyłam do nowej watahay po rocznej tułaczce po lesie jestem
szczęśliwa ale mimo to boje się czy mnie zaakceptują...Dopiero poznałam
samicę alfa która okazałasie bardz miłą wilczycę trochę przypominała mi
moją zagubioną siostrę.Mam nadzieję,że nie będę musiała znowu błąkać się
po lesie...Ale narazie wszystko układa się dobrze.
 |
|
Nowa wilczyca! Sayona!
Imię: Sayona
Wiek: 2 lata (nieśmiertelna)
Płeć: wadera
Moce: Powietrza,umie latać,niewidzialność
Na czym polegają moce?: Włada powietrzem umie latać potrafi być niewidzialna
Żywioł: Powietrze
Charakter:miła,wierna,zabawna,uczciwa,umie postawić na swoim
Stanowisko: Szpieg
Partner: Szuka
niedziela, 23 września 2012
Powitajmy Jacoba!
Imię: Jacob
Wiek: 2 lata (nieśmiertelny)
Płeć: Samiec
Moce: Podnosi wodę, oddycha pod nią, umie przywołać smoka wody
Żywioł: Woda
Charakter: Drażliwy
Stanowisko: Łowca
Partner: Brak
sobota, 22 września 2012
Od Blue C.D. Savany
Pokiwałam głową.
-Ale... Czemu w ogóle ich zostawiłaś?...- zmarszczyłam brwi.
Czułam, że to co powiedziała to nie do końca prawda... Nie
umiem tego wyjaśnić... Po prostu, to takie przeczucie...
Wilczyca znów spuściła głowę, a ja zrozumiałam, że stąpam po
cienkim lodzie.
-Nie musisz odpowiadać.- uspokoiłam ją.
Savanie wyraźnie ulżyło. Jednak ja chyba już zawsze będę się
zastanawiać, dlaczego porzuciła idealne życie, by zacząć od nowa, nie mając
gwarancji co z tego wyniknie...
- Dzięki za radę- rzuciłam.
Wilczyca spojrzała na mnie krzywo.
- Radę?
- No... Dzięki za radę co do chłopaków.
- Nie ma za co.
Wbiłam wzrok w ziemię.
- Wiesz?...- zaczęłam.- Czasami naprawdę boję się jak to
będzie... Że wybiorę niewłaściwego... Że wybiorę samca któremu zależy na
pozycji, nie na mnie...
W moim oku zakręciła się łza.
Byłam przerażona... Bałam się, że wszyscy będą we mnie
widzieć żądną krwi i władzy alfę...
Nie chciałabym być kimś takim. Chciałabym być przyjaciółką i
wsparciem dla wilków z mojej watahy.
-Po czym będę mogła poznać, że chłopak mnie naprawdę lubi, a
nie...- pociągnęłam nosem.- A nie chce zdobyć lepszej pozycji?...- spytałam.-
Ty chyba masz już doświadczenie w tych sprawach...
Od Savany
-My się nie znamy- zagadałam niebieską wilczyce
-Możliwe- spojrzała na mnie- Jestem Blue
-Savana- uśmiechnęłam się
-Skąd jesteś?
-Z... właściwie wolę nie wspominać- spuściłam głowę
-Jak chcesz.
-Lepiej im nie ufaj- podniosłam głowę
-Komu?- odpowiedziała wilczyca z wyraźnym zdziwieniem
-Tym którzy będą się ubiegać o miejsce w twoim sercu. W większości chcą po prostu zdobyć pozycję.
-Domyśliłam się. Skąd ci przyszedł do głowy ten temat?- odpowiedziała ze śmiechem
-Masz przed sobą córkę pary beta- powiedziałam dumnie
-Nie szkoda ci było pozycji?
-Trochę szkoda- powiedziałam niewzruszona- Choć najbardziej szkoda mi rodziców i... całej watahy.
-Coś im się stało?
-Nie... po prostu zostawiłam ich w nieświadomości.
<Blue, dokończysz?>
-Możliwe- spojrzała na mnie- Jestem Blue
-Savana- uśmiechnęłam się
-Skąd jesteś?
-Z... właściwie wolę nie wspominać- spuściłam głowę
-Jak chcesz.
-Lepiej im nie ufaj- podniosłam głowę
-Komu?- odpowiedziała wilczyca z wyraźnym zdziwieniem
-Tym którzy będą się ubiegać o miejsce w twoim sercu. W większości chcą po prostu zdobyć pozycję.
-Domyśliłam się. Skąd ci przyszedł do głowy ten temat?- odpowiedziała ze śmiechem
-Masz przed sobą córkę pary beta- powiedziałam dumnie
-Nie szkoda ci było pozycji?
-Trochę szkoda- powiedziałam niewzruszona- Choć najbardziej szkoda mi rodziców i... całej watahy.
-Coś im się stało?
-Nie... po prostu zostawiłam ich w nieświadomości.
<Blue, dokończysz?>
Od Raisera
Błąkałem się po lesie. Moi rodzice? Okropni! Porzucili mnie gdy miałem 1
tydzień! Byłem dla nich kulą u nogi.. Gdy się urodziłem ...Od razu mnie
nie chcieli! Jak już mówiłem błąkałem się bez celu. Zobaczyłem piękną
niebieską wilczycę
- Kim jesteś?
Zapytała
- Mam na imię Raiser
- A więc Raiser, należysz do jakiejś watahy?
- Nie..
- A chcesz być w mojej?
- Tak!
Okazało się że wilczyca jest miła i że ma na imię Blue. Blue pokazała mi moją norę i od razu do niej wszedłem i zasnąłem.
- Kim jesteś?
Zapytała
- Mam na imię Raiser
- A więc Raiser, należysz do jakiejś watahy?
- Nie..
- A chcesz być w mojej?
- Tak!
Okazało się że wilczyca jest miła i że ma na imię Blue. Blue pokazała mi moją norę i od razu do niej wszedłem i zasnąłem.
Oto nowy wilk!: Raiser!
Imię: Raiser
Wiek: 2,5
Płeć: Samiec
Moce: Wody, oddychanie pod nią, chodzenie po niej, niewidzialność, moce wojownicze
Żywioł: Woda
Charakter: Miły, dobry, pomocny, silny
Stanowisko: Wojownik
Partner: Chyba czuje coś do Blue...
Talizman: Nie odkryto
Od Blue C.D. Valixy
Nie mogłam
uwierzyć... Przez całe życie byłam odrzucona, niechciana... A teraz ktoś chce
się ze mną przyjaźnić?...
Ale, przecież moje
życie zaczęło się od nowa.
Uśmiechnęłam się
krzywo i powiedziałam:
- Jasne.
- Jasne.
Wilczyca
rozpromieniła się.
Pokazałam jej
teren watahy. Wodopoje, łąki, lasy i jej jaskinię.
Kiedy Valixy
zapoznała się z terenem, wróciłam do mojego jeziora. Zanurkowałam.
Mimo, że
wiedziałam, że umiem oddychać pod wodą, wzięcie oddechu nadal było trudne.
Kiedy jednak się
odważyłam, poczułam się jak w Elizjum.
Zrobiłam kilka
salt i zaśmiałam się.
Chyba po raz
pierwszy od kiedy ujrzałam kryształy na dnie jeziora, byłam szczęśliwa.
Naprawdę szczęśliwa.
Uśmiechnęłam się
sama do siebie.
„Życzenie...
Pomyśl...”
Usłyszałam ten sam
dziki szept... Powtarzał to samo, w kółko... Coraz szybciej i ciszej...
Zamknęłam oczy
przygotowana na zawirowanie świata.
„O
nie...-pomyślałam- Chcę byś zniknął.”
Nagle szept ucichł
całkowicie, ale ja nadal nie otwierałam oczu.
- Naprawdę Rouzie? Naprawdę?...- to był ten sam głos... ten który szeptał... ale teraz, był... żywy... A na jego dźwięk moje serce zabiło mocniej.
- Naprawdę Rouzie? Naprawdę?...- to był ten sam głos... ten który szeptał... ale teraz, był... żywy... A na jego dźwięk moje serce zabiło mocniej.
Otworzyłam oczy i
pisnęłam z przerażenia.
Przede mną stał
nieziemski wilk.
Jego sierść była
rudo-czarna, a jego zielone oczy płonęły smutkiem i żalem.
Spojrzałam na
niego gotowa do ucieczki.
- Nie pamiętasz mnie, Rouzie?...- zabrzmiało to bardziej jak stwierdzenie, nie jak pytanie.
- Rouzie?...- wydusiłam w końcu.- Ja... Jestem Blue...
- Nie pamiętasz mnie, Rouzie?...- zabrzmiało to bardziej jak stwierdzenie, nie jak pytanie.
- Rouzie?...- wydusiłam w końcu.- Ja... Jestem Blue...
Wilk uśmiechnął
się krzywo, a w jego oczach zalśniły łzy.
- Ty naprawdę nic nie pamiętasz...-westchnął.
- Co, „nie pamiętam”? Co takiego zapomniałam? Skoro to było ważne, powinnam pamiętać...
- Było najważniejsze...- mruknął.
- Ty naprawdę nic nie pamiętasz...-westchnął.
- Co, „nie pamiętam”? Co takiego zapomniałam? Skoro to było ważne, powinnam pamiętać...
- Było najważniejsze...- mruknął.
Podszedł troszkę
bliżej i odgarnął moje błękitne włosy z
czoła.
- Jesteś taka piękna...-szepnął.
- Jesteś taka piękna...-szepnął.
Byłam
zdezorientowana... Przecież nawet go nie znałam...
- Dziękuję...- wydusiłam
- Dziękuję...- wydusiłam
Wilk zbliżył się
jeszcze trochę i... pocałował mnie.
Chciałam go
uderzyć z pięści w pysk, ale nagle wszystko zrozumiałam...
Przez te kilka
sekund ujrzałam prawdę...
Jakby urywki scen
z mojego prawdziwego życia.
Ujrzałam nas,
śmiejących się, patrzących sobie w oczy...
A potem...
Ujrzałam strach i smutek w jego oczach kiedy...
Kiedy spadał...
Jego uśmiech i smutne oczy kiedy mówił...
„Bądź z nim
szczęśliwa...”
Zaniemówiłam.
Wilk zmów się
uśmiechnął.
- Ty... Ja...
- Pamiętasz...- westchnął.
- Ty... Ja...
- Pamiętasz...- westchnął.
Pokiwałam głową.
- Twoja przeszłość skrywa wiele tajemnic... Tylko tyle mogłem ci powiedzieć...
- Twoja przeszłość skrywa wiele tajemnic... Tylko tyle mogłem ci powiedzieć...
Spojrzałam mu w
oczy.
- Teraz mogę odejść bez obaw...- rzekł i zanim zdążyłam cokolwiek odpowiedzieć zmienił się w złoty pył, który porwał prąd wody...
- Teraz mogę odejść bez obaw...- rzekł i zanim zdążyłam cokolwiek odpowiedzieć zmienił się w złoty pył, który porwał prąd wody...
Patrzyłam
niewidzącym wzrokiem w miejsce gdzie przed chwilą stał.
Wypłynęłam na
powierzchnie.
Powitajmy nowego wilka! Rex'a!
Imię: Rex
Wiek: 2 lata
Płeć: Basior
Moce:Włada ogniem morze chodzić po ogniu i on mu nic nie zrobi
Żywioł: Ogień
Charakter: Zadziorny,nie uległy,zaskakujący,agresywny
Stanowisko: Łowca
Partner: Czeka na tą jedyną
Talizman: Ten co ma na szyi
czwartek, 20 września 2012
Od Savany
Byłam
wycieńczona. Mogłam zostać i im pomóc, ale... ja nie umiem! Nie mogłam patrzeć
jak cierpią, ale ich cierpień skrócić też nie potrafiłam. Dwa młode szczeniaki,
bawiłam się z nimi. W pewniej chwili ziemia się obsunęła. Spadły! Spadły oba w
dół wodospadu! Widziałam jak lecą, krzyczą, płaczą, jak cierpią... Nie byłam na
tyle odważna żeby zjawić się w watasze i wszystko wyjaśnić. Uciekłam jak
tchórz. Biegłam przed siebie. Już po chwili zdenerwowana i wycieńczona
zwolniłam.
-Kim jesteś?- zapytała stanowczo wilczycza której wcześniej nie zauważyłam
Odskoczyłam jak oparzona.
-Kim jesteś?- zapytała ponownie po czym zrobiła krok w moją stronę
-Jestem Savana z...-zacięłam się myśląc nad odpowiedzią- Nie należę do żadnej watahy- spojrzałam na nią
Przyjrzała mi się, a ja wciąż niepewnie i powoli robiłam kroki w tył.
-Nie bój się- uśmiechnęła się przyjaźnie
-Dlaczego jeszcze tu jesteś?
-Bo chcę cię przyjąć do mojej watahy.
Mnie chce ktoś przyjąć do watahy?! Dopiero co uciekłam od katastrofy, a już zaczynam żyć od początku.
-Chodź za mną- ruszyła w nieznaną mu stronę
Poszłam za nią. Jedyne co mnie teraz martwi to wilki z poprzedniej watahy.
-Kim jesteś?- zapytała stanowczo wilczycza której wcześniej nie zauważyłam
Odskoczyłam jak oparzona.
-Kim jesteś?- zapytała ponownie po czym zrobiła krok w moją stronę
-Jestem Savana z...-zacięłam się myśląc nad odpowiedzią- Nie należę do żadnej watahy- spojrzałam na nią
Przyjrzała mi się, a ja wciąż niepewnie i powoli robiłam kroki w tył.
-Nie bój się- uśmiechnęła się przyjaźnie
-Dlaczego jeszcze tu jesteś?
-Bo chcę cię przyjąć do mojej watahy.
Mnie chce ktoś przyjąć do watahy?! Dopiero co uciekłam od katastrofy, a już zaczynam żyć od początku.
-Chodź za mną- ruszyła w nieznaną mu stronę
Poszłam za nią. Jedyne co mnie teraz martwi to wilki z poprzedniej watahy.
Od Valixy- Spotkanie
Szłam sobie po lesie w poszukiwaniu mojego przeznaczenia, miejsca na świecie, domu… Odkąd moją rodzinę i całą watahę zabili kłusownicy błąkałam się po ziemi, byłam taka mała… Miałam tylko 1 tydzień kiedy musiałam uciec, bo w przeciwnym wypadku mnie też by zamordowano. Nawet nie pamiętam moich rodziców. Wielka łza spłynęła mi po policzku, nagle zaczął zbierać się wiatr z deszczem. -No nie znowu to samo. Warknęłam i otarłam łzę.
Lepiej całkowicie o tym nie myśleć… Wlokłam się powoli naprzód z opuszczoną głową, kiedy nagle ni z tąd ni z owąd coś we mnie walnęło, tak, że aż upadłam na ziemię. Podniosłam się i zobaczyłam, że to ,,coś” co na mnie spadło, to tak naprawdę wilczyca. Przyjrzałam się jej wyglądała na jakieś 2 lata, miała puszystą sierść w kolorze:
-białym
-czarnym
-jasno niebieskim
-ciemno niebieskim
Na szyi wisiał naszyjnik z przekrzywionym kłem i posiadała duży puszysty ogon . Powoli podnosiła powieki, ukazują piękne brązowo- niebieskie oczy. Wilczyca podniosła się i spojrzała na mnie.
-Eeee… Jestem Valixy. Powiedziałam nieśmiało.
-Ja jestem Blue. Odpowiedziała. –Skąd jesteś?
-Nie wiem, wiem tylko, że to bardzo daleko z tąd…
-Aaaa… Jesteś tu sama czy z kimś? Zapytała.
-Jestem sama, moją rodzinę i watahę zabili kłusownicy, a ja chodzę bez celu po świecie.
-Czy w takim razie chciałabyś dołączyć do mojej watahy którą właśnie założyłam?
Bardzo się uradowałam, ponieważ nikt jeszcze mi tego nie zaproponował.
-Z chęcią. Powiedziałam radośnie.
Wilczyca uśmiechnęła się i powiedziała:
-W takim razie chodź oprowadzę cię po naszych terenach.
Ja także się do niej uśmiechnęłam.
-Idź za mną.
-A eeee… Blue?
-Słucham?
-Czyyyy… Mogłybyśmy zostać przyjaciółkami? Wypaliłam szybko.
Blue odwróciła się do mnie i odpowiedziała:
<Blue dokończysz?>
Lepiej całkowicie o tym nie myśleć… Wlokłam się powoli naprzód z opuszczoną głową, kiedy nagle ni z tąd ni z owąd coś we mnie walnęło, tak, że aż upadłam na ziemię. Podniosłam się i zobaczyłam, że to ,,coś” co na mnie spadło, to tak naprawdę wilczyca. Przyjrzałam się jej wyglądała na jakieś 2 lata, miała puszystą sierść w kolorze:
-białym
-czarnym
-jasno niebieskim
-ciemno niebieskim
Na szyi wisiał naszyjnik z przekrzywionym kłem i posiadała duży puszysty ogon . Powoli podnosiła powieki, ukazują piękne brązowo- niebieskie oczy. Wilczyca podniosła się i spojrzała na mnie.
-Eeee… Jestem Valixy. Powiedziałam nieśmiało.
-Ja jestem Blue. Odpowiedziała. –Skąd jesteś?
-Nie wiem, wiem tylko, że to bardzo daleko z tąd…
-Aaaa… Jesteś tu sama czy z kimś? Zapytała.
-Jestem sama, moją rodzinę i watahę zabili kłusownicy, a ja chodzę bez celu po świecie.
-Czy w takim razie chciałabyś dołączyć do mojej watahy którą właśnie założyłam?
Bardzo się uradowałam, ponieważ nikt jeszcze mi tego nie zaproponował.
-Z chęcią. Powiedziałam radośnie.
Wilczyca uśmiechnęła się i powiedziała:
-W takim razie chodź oprowadzę cię po naszych terenach.
Ja także się do niej uśmiechnęłam.
-Idź za mną.
-A eeee… Blue?
-Słucham?
-Czyyyy… Mogłybyśmy zostać przyjaciółkami? Wypaliłam szybko.
Blue odwróciła się do mnie i odpowiedziała:
<Blue dokończysz?>
Subskrybuj:
Posty (Atom)