Od Kate

Szłam przez księżycowy las, nikt nie chciał się ze mną przyjaźnić, nawet nie wiem czemu... Czułam się niepotrzebna...zbędna... jak piąte koło u wozu... Doszłam do płaskowyżu króla, usiadłam i patrzyłam bez wyczucia na wszystko co mnie otacza. Z oczu cisnęły mi się łzy, Juan wcale mnie nie kochał to było tylko marne złudzenie... Płakałam po cichutku opuszczona, ze złamanym sercem. Wiem przecież, że on kochał do szaleństwa Blue, to było widać... jak on na nią patrzył... Zdawało mi się nawet, że z wzajemnością... Wzniosłam błyszczące od łez oczy ku niebu i wpatrywałam się w wielki, jasny, kryształowy księżyc... Poczułam jak bardzo mocno chciałabym się znaleźć w takim miejscu, w którym każdy by mnie lubił, szanował...kochał... Całkiem niespodziewanie ktoś popchnął mnie od tyłu, przerażona leciałam szybko w dół. Byłam jak sparaliżowana! Po chwili przypomniało mi się o talizmanie lotu który praktycznie zawsze trzymałam przy sobie, ale ze strachem przypomniałam sobie, że tego dnia zostawiłam go w domu. Już wiedziałam, że to koniec... Zamknęłam więc oczy i wysiliłam się na lekki uśmiech, mając nadzieję, że znajdę się w moim wymarzonym miejscu w którym będę szanowana, kochana i mile widziana...